چگونه یک بمب هسته ای می تواند جهان را از ستارگان پنهان نجات دهد؟

ممکن است روزی فرا برسد که ستاره شناسان چند ماه قبل از رسیدن به زمین، سیارک ها را شناسایی کنند. تنها راه ما برای فرار در آن مرحله تلاش برای انفجار هسته یک ستاره است.

اما آیا کار می کند؟

برخلاف برخی از فیلم های پرفروش هالیوود در دهه 1990، دانشمندان واقعی تقریباً هیچ نگرانی در مورد برخورد مخرب ستاره ها ندارند. مدار تقریباً تمام سیارات با قطر بیش از نیم کیلومتر به وضوح ترسیم شده است. مگان بروک سیال، محقق حفاظت از سیاره در آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور، گفت: “ما می دانیم که آنها فورا مورد تهدید قرار نخواهند گرفت.”

در عوض، آنها بر روی ستاره های نسبتا کوچک، به اندازه یک زمین فوتبال تمرکز می کنند. این سیارک ها به دلیل فراوانی و همچنین توانایی شان در فرار از رصد سیارک ها شناخته شده اند. به گفته دکتر براک سیال، “اینها ستارگانی هستند که ما نگران آنها هستیم زیرا می توانند در جایی ظاهر شوند.”

این سیارک ممکن است برای یک سیارک 10 کیلومتری که 66 میلیون سال پیش زمین را نابود کرد، بی ضرر به نظر نرسد. اما یک انفجار فاجعه بار در آسمان سیبری در سال 1908 تنها 60 متر قطر داشت – انفجاری که 2000 کیلومتر مربع را لرزاند. دکتر براک سیال گفت: «این مربوط به کل منطقه واشنگتن، دی سی است.

با استفاده از شبیه‌سازی‌های با دقت بالا، دانشمندان در مطالعه‌ای که ماه گذشته منتشر شد به این نتیجه رسیدند که یک ستاره پنهان به قطر ۱۰۰ متر می‌تواند توسط یک بمب هسته‌ای ۱ مگاتونی که ۹۹.۹ درصد از جرم آن را خارج از زمین دارد، نابود کند. اگر حداقل 2 ماه انفجار رخ دهد. قبل از اینکه به زمین بخورد.

به هر حال، سیارک هایی که فضای آبی ما را هدف قرار می دهند، دهه ها قبل از برخورد فهرست می شوند. در این صورت، احتمال زیادی وجود دارد که فضاپیمای بدون سرنشین بتواند آن را با سرعت کافی از زمین خارج کند. این استراتژی که انحراف نام دارد، برای اولین بار در سال آینده در ماموریت آزمایش دوگانه سیارک (DART) ناسا آزمایش خواهد شد.

اما حتی اگر سیارک سال‌ها از زمین دور باشد، تغییر شکل آن ممکن است استراتژی خوبی نباشد. در این مرحله ممکن است برای تغییر مسیر سیارک با یک انفجار خیلی دیر باشد و اگر شدت تلاش برای انحراف خیلی زیاد باشد، ستاره ممکن است به قطعات کوچکی تبدیل شود که در چند نقطه به زمین برخورد کند.

به گفته پاتریک میشل، ستاره شناس رصدخانه کوت دازور فرانسه، استفاده از بمب های هسته ای برای از بین بردن تهدیدات بین سیاره ای “همیشه آخرین راه حل” است. اما اگر وقت کافی نداشته باشیم، ممکن است آخرین امید ما باشد.

تیمی به سرپرستی پاتریک کینگ، فیزیکدان آزمایشگاه فیزیک دانشگاه جانز هاپکینز، شبیه سازی سه بعدی را انجام دادند تا ببینند آیا انفجار هسته ای می تواند از سیاره محافظت کند یا خیر. آنها مانند مارکو ایناروس، شرور سریال علمی تخیلی The Expanse، یک ستاره مجازی ۱۰۰ متری را در پنج مدار مختلف پرتاب کردند و یک سلاح هسته ای قدرتمند مگاتون را برای استقبال از آنها فرستادند.

شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که وقتی یک انفجار دو ماه یا زودتر از زمان مورد انتظار برای برخورد رخ دهد، یک انفجار هسته‌ای برای منحرف کردن تقریباً تمام ستارگان باقی‌مانده از مدار زمین کافی است. به گفته دکتر براک سیال، یکی از نویسندگان مقاله، ذرات تحریف نشده ممکن است آنقدر کوچک باشند که همگی در جو بسوزند.

دکتر میشل می گوید این استراتژی بی عیب و نقص است. “اگر انرژی لازم برای نابودی یک ستاره را به درستی محاسبه نکنید، ممکن است قطعات زیادی تولید کنید.” – و برخی از آنها می توانند به اندازه ای بزرگ باشند که با انرژی زیادی به زمین برخورد کنند.

هیچ کس نمی خواهد صبر کند تا یک بمب هسته ای بتواند زمین را نجات دهد. اما انسان ها ممکن است چاره ای نداشته باشند: ناسا تخمین می زند که حدود 17000 سیارک بزرگتر از 140 متر در نزدیکی زمین وجود دارد که هنوز شناسایی نشده اند.

دانشمندان در تلاش برای کاهش احتمال ستاره های پنهان هستند. تلسکوپ فضایی ناسا قصد دارد دو سوم این تهدیدات کوچک را شناسایی کند. موفقیت آن می تواند تسکین دهنده ای برای کسانی باشد که در دنیا هستند، زیرا آنها بیشتر از دیگران می خواهند چیزی را از چشمان خود پنهان کنند.